Iedereen maakt keuzes. De ene keer kies je heel bewust, de andere keer overkomt het je meer. En het is altijd zo dat je kijkt, ervaart, denkt en voelt vanuit het referentiekader dat je hebt opgebouwd in je leven tot nu toe.
Wat valt er te kiezen? Welke keuzes wil je bewust en doelgericht maken? Wat kan je beter accepteren omdat je er nu (nog) geen invloed op hebt (het is wat het is, je kan je energie beter stoppen in iets waar je wel invloed op hebt)? Wat wil je realiseren?
Als je antwoorden geeft op deze vragen helpt het om je daarbij te realiseren dat je niet weet wat je (nog) niet weet. Daar zit de ruimte om vragen te stellen, om iets te leren.
Het geven van antwoorden op deze vragen kost moeite en aandacht. Vooral het daadwerkelijk realiseren van dingen die je wil, droomt, jezelf ten doel hebt gesteld kan veerkracht, flexibiliteit en uithoudingsvermogen vragen. Des te mooier als het dan uiteindelijk lukt. En als het niet lukt heb je waarschijnlijk wel iets geleerd. Het kan even duren voordat je het zelf zo ziet en voelt, maar je leert altijd wel iets.
De kunst is om dat leren te leren sturen, in de gewenste richting. Daarmee zijn we terug bij het kiezen.
Dat begint bij patroonherkenning. En je krijgt meer voor elkaar als je het samen doet. Onze energiehuishouding is ingesteld op interactie (en die kan je zelf prettiger en constructiever vorm leren geven). Samen weet en kan je meer. Samenwerken, samen leven, samen leren vraagt sensitiviteit voor elkaar en elkaars referentiekader. Verbinden voedt de creativiteit en wijsheid en zo kan je mooi menselijk maatwerk maken.
