Duurzaam onderwijs gaat voor mij over leren in de brede zin van het woord en over mensen als deeltjes van een groter geheel.
De kapstok daarvan bestaat uit drie delen:
- Patroonherkenning en interactie
- Ontwerpen van groot (visie & einddoelen) naar klein (concreet gedrag)
- Flexibiliteit, veerkracht en sensitiviteit
Patroonherkenning en interactie
Dit is een kwestie van doen en opletten wat er gebeurt. Wat werkt wel, wat werkt niet? Wat kunnen we leren van eerdere ervaringen, hoe kunnen we dat nu en later gebruiken? Gericht dingen uitproberen en (onderweg en) achteraf bedenken waardoor het kwam dat het ging zoals het ging. Wat was mijn rol daarin? Welke rol zou ik hierin willen en kunnen hebben?
Ontwerpen van groot naar klein
Dit gaat over beeld en geluid hebben bij waar je het voor doet, niet alleen vandaag, maar ook op de lange(re) termijn. Vanuit welke visie ben je met onderwijs en leren bezig? Wat zijn de einddoelen? Hoe zijn die opgedeeld in subdoelen? Hoe is de verbinding tussen de verschillende doelen en de manieren waarop daar aan gewerkt wordt? Wat betekent dit voor het concrete gedrag? Wat doen de docenten? Wat doen de leerlingen/studenten? Wat doen de ondersteuners? Wat doen de bestuurders? Is er constructieve communicatie tussen alle betrokken mensen met verschillende rollen?
Flexibiliteit, veerkracht en sensitiviteit
Hoe kan je flexibel(er), veerkrachtig(er) en sensitief(ver) bezig zijn met patroonherkenning en interactie en met ontwerpen van groot naar klein? Hoe kan je zo bezig zijn met je eigen leren, dat van de mensen om je heen (en dat van je leerlingen/studenten als je docent bent!), dat je samen flexibel, veerkrachtig en sensitief bezig bent?
Is dat nodig dan?
Ja, want het werkt prettig, helpt maatwerk maken en zorgt er (dus) voor dat het leren lukt. Het helpt ook om de eigen en gezamenlijke flexibiliteit, veerkracht en sensitiviteit te vergroten. En dat helpt weer om het (samen) leven prettig en goed vorm te geven.
